Enkele jaren terug had ik nooit gedacht dat ik op mijn leeftijd nog serieus zou nadenken over de staat van mijn schaamhaar. Dat was toch iets waar twintigers met bikinifoto's op Instagram zich druk over maakten? Maar blijkbaar is het anno nu voor vijftig plussers niet genoeg om jezelf geestelijk klaar te stomen voor een date. Nee, alles moet glad en strak zijn, inclusief – jawel – daar beneden.
Niet dat ik van plan was meteen op de eerste date in bed te belanden, integendeel. Maar hé, je weet maar nooit hoe een avond loopt. Voorbereid zijn leek me gewoon verstandig. Stel je voor: alles verloopt vlekkeloos, de vonken spatten eraf, en dan… oeps. Ik wilde op z'n minst een goede eerste indruk achterlaten.
En daar zat ik dan, gewapend met een leesbril, een scheermes en pincet, mezelf afvragend of een landingsbaan voldoende "jeugdig" was voor de datingwereld. Het hele proces van "bijhouden" bleek echter allesbehalve charmant. Scheren? Een ramp. Denk aan rode bultjes en een constante angst dat je meer weghaalde dan je bedoelde. Waxen? Alleen als ik mentaal voorbereid was op marteling. Laseren? Dat leek me veel te definitief.
Elke poging voelde als een mini-uitputtingsslag, zeker met mijn leesbril erbij maar echt: zonder die bril had ik geen idee wat ik precies aan het doen was. En toen ontdekte ik dankzij die bril de grijze haar. Daar! Hoe was dat zelfs mogelijk? Geen idee, maar ik was er niet klaar voor. Alsof ik nog niet genoeg drama had. En dus ging ik overstag en ging all the way: the Brazilian was een feit. Het deed pijn, kostte moeite, maar blijkbaar werkt het, want mannen lijken het fantastisch te vinden.
En toen was daar Steph. Een man die niet alleen zijn zaken op orde had, maar ook een ontwapenende glimlach en een flinke dosis humor meebracht. Voor onze eerste date koos hij een gezellig restaurant, waar we al snel een klik voelden. Er was iets aan Steph, zijn ontspannen houding, zijn lach, …. dat me nieuwsgierig maakte. Steph was anders dan de meeste mannen die ik ontmoet had. Hij verdiende absoluut een tweede en misschien zelfs een derde kans.
We hadden een paar leuke dates en toen stelde Steph voor om samen een weekendje weg te gaan. Het klonk perfect... tot hij ineens vroeg: "Je bent toch wel behaard, hè?" Mijn wenkbrauwen schoten omhoog. "Behaard?" herhaalde ik, half grinnikend. Dit moest een grap zijn, toch? Maar Steph keek me serieus aan en gaf toe dat hij nu eenmaal een zwak had voor vrouwen met een "natuurlijke look". Ik zat daar, sprakeloos, terwijl mijn enthousiasme smolt als sneeuw voor de zon.
Echt, al die pijnlijke waxsessies, alle acrobatische toeren in de badkamer, de investeringen in huidvriendelijke scheermesjes – allemaal verspild. Want daar zat ik, tegenover Steph, die het liefst een volle jungle ontdekte. "Weet je, Steph," begon ik glimlachend, "de natuur is traag, dit groeit niet in drie dagen terug."
Steph keek teleurgesteld, en eerlijk gezegd verdween op dat moment ook mijn enthousiasme. Als dit al zo'n probleem voor hem was, wat voor andere verrassingen zouden er dan nog komen? De magie was weg. Ik gaf hem een vriendelijke glimlach en dacht: "Next, please!"
Mannen op datingapps blijven me verbazen. Hun foto's vooral. Hoe ze het telkens weer voor elkaar krijgen om zichzelf te fotograferen in het slechtst mogelijke licht, is bijna een talent op zich. Vaak lijkt het alsof de foto is genomen tussen de wasmand en het strijkijzer, op een moment dat niemand het mocht weten.
Soms wil je gewoon weer dat ouderwetse gevoel: iemand spontaan ontmoeten, zonder dating app. Een vip event leek me een leuke kans om iemand op een andere manier te leren kennen dan via het digitale gedoe. Wie weet ontstaat daar een leuke babbel, een vonk(je), een dansje. Want stiekem dromen we er toch allemaal van dat je hem gewoon...
Mijn vingers verstrengelden zich met die van David. Het zachte kneepje voelde als een geheim dat hij nog niet wilde verklappen. Terwijl we over de kasseien naar het kleine restaurant slenterden, was David niet zomaar David. Die ondeugende twinkeling in zijn ogen en het feit dat hij zich bij het buitengaan al Raphaël noemde… Het spelletje met onze...
Niemand bereidt je voor op rouwen. Je krijgt clichés als "het wordt beter met de tijd" of "hou je sterk". Maar wat niemand me vertelde, was dat ik in volle rouw plots een ontembaar verlangen naar seks zou krijgen. Zo hevig dat ik me soms afvroeg of ik niet compleet gek geworden was.
