Geen swipe nodig, alleen een sleepkabel

Tja, laat ik beginnen met mijn geweldige navigatie-skills. Of eigenlijk, het gebrek eraan. Waze stuurde me een smal weggetje op dat meer op een fietspad leek. "Ach, vast een shortcut," dacht ik nog optimistisch. Tot ik besloot te keren op een weiland. Slimme zet. Behalve dat het weiland dankzij de regen veranderd was in een modderpoel. En daar zat ik dus. Mijn auto stond muurvast, en ik wist niet wat ik erger vond: de situatie of het feit dat dit me totaal niet verbaasde.

Ik belde aan bij een paar huizen in de buurt, maar kennelijk hadden de locals betere plannen. Dus daar stond ik: vast, met mijn schoenen al half in de modder. Net toen ik overwoog om gewoon mijn shoptrip af te blazen, kwam er een wandelaar aan. Mijn redder in nood. Of nu ja, dat hoopte ik.

De man stelde zich voor als Johan, keek naar mijn auto en toen naar mij. Die blik sprak boekdelen: "Dit is weer zo'n typisch geval voor een vrouw". Ik voelde me bijna geroepen om uit te leggen dat ik echt niet altijd zulke capriolen uithaal, maar dat zou hij toch niet geloven. Johan lachte net iets te hard, maar stelde wel voor om te helpen. Eerst probeerden we de auto samen uit de modder te duwen. Hint: dat werkt dus niet. Uiteindelijk haalde hij zijn jeep.

Een paar touwen en krachttermen later stond mijn auto eindelijk weer op vaste grond. Johan en ik, inmiddels besmeurd met modder tot aan onze knieën, keken elkaar aan. "Wil je iets drinken?" vroeg ik, terwijl ik me realiseerde dat de dichtstbijzijnde optie waarschijnlijk kilometers veraf was.

"Kom anders even bij mij thuis opwarmen, ik heb net appelcake gebakken," stelde hij voor.
Ah, een man met een jeep én bakvaardigheden? Dit begon ergens op te lijken. Ik had mezelf nog zo voorgenomen niet zomaar vreemde mannen te volgen, maar ja.... bij het woord 'appelcake' verdwijnt elk overlevingsinstinct. En zo zat ik, onder de modder, in een onbekende keuken, met een kop koffie en de gedachte: "Tinder, eat your heart out." 

Het was leuk en verrassend maar nee, ik denk niet dat Johan de liefde van mijn leven is. Hij heeft me wel iets belangrijks laten zien: niet alles hoeft via een datingapp te gaan. Soms ontstaan spontane ontmoetingen gewoon, midden in de modder. Wie weet waar dat modderpaadje me brengt – want naast modder op mijn schoenen, ging ik ook met een telefoonnummer naar huis.