Ze zeggen het zo vaak dat het bijna irritant wordt: "Je moet eerst zelfliefde vinden voor je opnieuw kan liefhebben."
Ik rolde altijd een beetje met mijn ogen. Zelfliefde klonk te veel als een Instagram-quote. Maar goed… clichés zijn clichés omdat ze meestal waar zijn. Ook deze.

Het begon allemaal met een kapotte lamp en een Ikea kast die niet recht wilde staan. Pas toen merkte ik hoeveel ik zelf moest oplossen als single. YouTube werd mijn beste vriend. Uren zat ik te kijken naar tutorials van mannen met schroevendraaiers en veel te veel enthousiasme. Na een tijdje kon ik het allemaal zelf. En ik was...

Zijn profielfoto's zagen er veelbelovend uit: verzorgd, zelfverzekerd, met die typische glimlach van een man die weet dat hij goed op foto staat. Gelukkig deed de werkelijkheid niets af aan die charme. Jo was knap, galant en het gesprek liep vlot, al babbelde hij nét iets te veel over zijn werk. En over zijn ex(en). Ja, meervoud. En over...

In het begin vond ik het alleen zijn ronduit ellendig. Niet omdat ik niet van rust hou, maar omdat stilte soms hard kan klinken. Vooral op zaterdagavond, met een lege zetel naast je en Netflix die vraagt of je "nog steeds kijkt". Ja, natuurlijk kijk ik nog, wie anders?

De wetenschap heeft nieuws voor iedereen die denkt dat wij single vrouwen zielig met een kat op schoot zitten te wachten op een Tinder-prins: wij zijn gewoon gelukkiger.

Soms lijkt het alsof je, zodra je een nieuwe liefde hebt, automatisch de vraag krijgt:
"En? Wanneer gaan jullie samenwonen?"
Alsof dat de meetlat van succes is.

Mannen op datingapps blijven me verbazen. Hun foto's vooral. Hoe ze het telkens weer voor elkaar krijgen om zichzelf te fotograferen in het slechtst mogelijke licht, is bijna een talent op zich. Vaak lijkt het alsof de foto is genomen tussen de wasmand en het strijkijzer, op een moment dat niemand het mocht weten.

Soms wil je gewoon weer dat ouderwetse gevoel: iemand spontaan ontmoeten, zonder dating app. Een vip event leek me een leuke kans om iemand op een andere manier te leren kennen dan via het digitale gedoe. Wie weet ontstaat daar een leuke babbel, een vonk(je), een dansje. Want stiekem dromen we er toch allemaal van dat je hem gewoon...

Mijn vingers verstrengelden zich met die van David. Het zachte kneepje voelde als een geheim dat hij nog niet wilde verklappen. Terwijl we over de kasseien naar het kleine restaurant slenterden, was David niet zomaar David. Die ondeugende twinkeling in zijn ogen en het feit dat hij zich bij het buitengaan al Raphaël noemde… Het spelletje met onze...

Niemand bereidt je voor op rouwen. Je krijgt clichés als "het wordt beter met de tijd" of "hou je sterk". Maar wat niemand me vertelde, was dat ik in volle rouw plots een ontembaar verlangen naar seks zou krijgen. Zo hevig dat ik me soms afvroeg of ik niet compleet gek geworden was.

Soms vraag ik me af of ik een foutje in mijn bedrading heb. Ik vind mannen vaak leuk, gezellig, interessant. Ik kan uren met iemand praten, lachen, overeenkomsten ontdekken… en toch: verliefd word ik bijna nooit. Ik wou dat het anders was. Echt. Hoe fijn zou het zijn om gewoon verliefd te worden, zonder dat ik mezelf steeds afvraag...

Ik leerde Dirk kennen op een datingapp. Het waren niet zijn foto's die me aanspraken, maar zijn profieltekst. Soms is het iets kleins waardoor je denkt: ja, deze persoon begrijpt het leven een beetje zoals ik. Hij schreef authentiek en open. En ergens tussen de zinnen door las ik dat hij, net als ik, wist wat verlies was.

Ik zat op een zonnig terras, glas rosé in de hand, toen een vriendin plots zei:
"Wist jij dat de vibrator eigenlijk is uitgevonden door dokters die vrouwen een orgasme gaven tegen hysterie?"

We hadden besloten om onze zomervakantie net iets anders aan te pakken. Geen overvolle toeristische trekpleisters, geen strak reisschema. Alleen wij twee.

Na een reeks dates met mannen die hun diploma als persoonlijkheidskenmerk gebruikten, besloot ik mijn datingfilters eens te herbekijken. Dat vinkje "hoger opgeleid"? Schrappen maar. Want tja… een masterdiploma garandeert geen volwassen gedrag en het zegt zelden iets over emotionele intelligentie.

Er zijn van die mannen… Je weet wel, ze komen je leven binnen met een blik waar je de rest van de dag licht van in het hoofd blijft. Guy was zo iemand. Niet de klassieke adonis maar hij had iets. Iets ongrijpbaars. Een mysterieuze blik die zei: "Ik wil alleen jou." En ik… ik smolt. Slappe knieën, hartslag 180 en hersenen op stand-by. ...

Soms denk ik dat ik mijn roeping gemist heb. Ik had geen marketeer moeten worden. Ik had een praktijk moeten openen als liefdescoach voor gekwetste, verdwaalde vrijgezellenmannen.

Je kent het moment wel: de date loopt op z'n einde, het gesprek kabbelt voort… en dan verschijnt daar ineens de rekening. Niet zomaar een papiertje, maar een soort test. Alsof je moet kiezen tussen principe of gevoel, onafhankelijkheid of overgave.

Ik las laatst een quote die me even deed stilstaan. "Date people you can learn from. Not in the toxic way. Intellectually, sexually, emotionally and financially. All four together is even more amazing."